دلخانی: در استان خودم غریبم؛ توقعی از مسئولین ندارم، افتخاری برایم بالاتر از شادمان کردن مردم نیست - وبلاگ مرکزی

به گزارش وبلاگ مرکزی، قهرمان کشتی فرنگی دنیا تاکید می نماید که جز موضوع استخدامش هیچ وعده ای در استان فارس برایش محقق نشده و دیگر ذهنش را درگیر این موضوع نخواهد کرد.

میثم دلخانی در گفت وگو با خبرنگار ورزشی وبلاگ مرکزی در خصوص وعده هایی که در استان فارس بعد از قهرمانی اش داده شد، گفت: در استان خودم غریبم، انگار من اصلا جزو استان فارس نیستم. تنها کاری که انجام شد، بحث استخدامم بود که البته قبل از جهانی هم من کارمند اداره ورزش و جوانان شیراز بودم و حالا به شهرداری منتقل شده ام.

وی ادامه داد: تقریبا می توانم بگویم هیچ وعده ای برایم عملی نشد، نه وعده خانه، نه زمین و نه هیچ چیز دیگری.

کشتی گیر جوان شیرازی با تاکید بر اینکه این مسائل اوایل خیلی بر روحیه اش تاثیر منفی گذاشته بود، گفت: اوایل خیلی ناراحت بودم، این بی توجهی اذیتم می کرد و داشتم افسرده می شدم. این خیلی ناراحتم می کرد که مدالم آنقدری که باید دیده می شد، نشد و از این بابت خیلی ناراحت و عصبانی بودم اما حالا با خودم کنار آمده و درگیر تمرینات شده ام.

دلخانی می گوید تکلیف هر کشتی گیری با چرخه انتخابی تیم ملی معین است و همه می دانند باید چطور جهت را طی نمایند: از اسفندماه که اردو آغاز می گردد در تمرینات تیم ملی شرکت خواهم کرد. فکر می کنم تیم آسیایی از جام تختی انتخاب گردد. دوست دارم در آسیایی کشتی بگیرم ولی فکر می کنم قرار باشد تیم جوان به مسابقات برود. بعد هم هر جا کادرفنی تیم ملی بگوید کشتی می گیرم، می خواهد تورنمنت باشد، مسابقه درون اردویی یا انتخابی تیم ملی، فرقی برایم نمی کند.

دلخانی درخصوص اینکه تصمیم دارد در سال 2022 که کشتی ایران بازی های آسیایی و جهانی را در پیش دارد، در چه وزنی کشتی بگیرد، گفت: هنوز در این رابطه هیچ صحبتی با کادرفنی انجام ندادم، من دوست دارم در بازی های آسیایی کشتی بگیرم ولی خب اگر صلاح دانستند این کار را انجام می دهم. اگر قرار به حضورم در این رقابت ها باشد، یا به وزن المپیکی 60 کیلو می روم و یا 67 کیلو.

قهرمان وزن 63 کیلوگرم کشتی فرنگی جهان در سال 2021 در سرانجام شادمانی مردم را ارزشمندترین دارایی خود دانست و توضیح داد: من دیگر هیچ توقعی از مسئولان استان ندارم. از این لحاظ آسیب دیدم و دیدم فکرم که درگیر باشد نمی توانم خوب تمرین کنم. به عقیده من هیچ افتخاری بالاتر از این نیست که کشتی های ما دل مردم را شاد کند. اینکه پدری می گوید بچه اش قبل از جهانی اسلو، صبح تا شب سرش در تلفن همراهش بوده اما حالا سمت کشتی رفته است، این برای من یک جهان ارزش دارد. اینکه می بینم قبل از قهرمانی من، در باشگاه خودمان، تمرین کل رده های سنی مان به 20 نفر هم نمی رسید اما حالا جای سوزن انداختن در باشگاه نیست، این مهم است. مردم در این مدت به من همواره لطف داشتند و افتخاری بالاتر از این برایم وجود ندارد. باز هم برای شادمان کردن آنها کشتی می گیرم.