بخارا شهری با رنگ و بوی باستانی - وبلاگ مرکزی

به گزارش وبلاگ مرکزی، بخارا از شهرهای قدیمی آسیای مرکزی و مرکز ولایت بخارای ازبکستان است، این شهر با مساحت 39,4 کیلومتر مربع از مراکز اساسی گردشگری و محل بازدید گروه های جهانگردان است.

بخارا از شهرهای قدیمی آسیای مرکزی و مرکز ولایت بخارای ازبکستاناست، این شهر با مساحت 39,4 کیلومتر مربع و جمعیت حدود 300 هزار نفری در ارتفاع 702 متری از سطح دریا از مرکزهای اساسی گردشگری و محل بازدید گروه های دنیاگردان است.

باستان شناسان لایه های فرهنگی در این شهر را بیش از 20 متر اعلام نموده و در چنین عمقی بقایای خانه ها و ساختمان های عمومی، سفال و سکه ها، ابزار و جواهرات کشف و قدمت آنان را به قرن چهارم قبل از میلاد دانسته اند.

بنابراین گزارش باستان شناسان سن بخارا را بیش از 2500 سال دانسته و در این مدت این منطقه همواره در مرکز رویدادهای تاریخی قرار داشته است.

براساس روایات، بنیان گذار این شهر پسر پادشاه سیاوش بود که به بخارا آمد و با دختر شاه افراسیاب ازدواج کرد کاخی با نام ارک بنیاد کرد، این ارک امروز نیز موجود بوده و مرکز بخارا عنوان می گردد.

بنا به گفته منابع معتمد تاریخی، بخارا در قدیم بخشی از دولت سغد بود و زمانی که الکساندر مقدونی به این منطقه حمله کرد شهری با زیربنا و ساختار پیشرفته شهری بود.

نسخه های مختلف از مبدأ به نام شهر وجود دارد: در یک نسخه، کلمه بخارا به معنای صومعه در دیگری به معنای سرزمین دانش آمده است.

بخارا در گذشته در مسیر جاده بزرگ ابریشم واقع بود و بیش از 60 کاروان سرا داشت که بعضی از محققان این را از عوامل توسعه شهر دانسته اند.

گزارش های تاریخی حاکی از آن است که بخارا در قرن ششم قبل از میلاد زمانی که به تازگی بازسازی شده بود به وسیله شاهان هخامنشی تصرف و در سال 329 قبل از میلاد نیز از سوی الکساندر بزرگ اشغال شده است.

در قرن هفتم میلادی با ورود عرب ها به این سرزمین بخارا به عنوان مراکز اصلی تبلیغ و آموزش علوم اسلامی رشد نموده و بخش عمده مدارس، مساجد و مجتمع های فرهنگی و از جمله منارها در این دوران احداث شدند.

مورخان قرن دهم میلادی را دوران توسعه شهر بخارا دانسته و تأکید کردند که در این دوران این شهر به سطح بالای فرهنگی ارتقا یافته است.

به گفته آنان بسیاری از شخصیت های شناخته شده در سراسر دنیا، نویسندگان، نقاشان، مانند مورخ برجسته نرشخی، شاعران رودکی و دقیقی، دانشمند علوم پزشکی و ریاضی ابو علی سینا و عمر خیام دانشمند علوم ریاضی و شاعر توانا زمانی در مراکز علمی و فرهنگی این شهر اشتغال داشتند.

مجتمع های معماری پایی کلان، لب حوز، گاوکوشان، بهاالدین نقشبند، مدرسه ابوبکر، آرامگاه سامانیان و دیگر ساختمان های تا به حال موجود که برترین نمونه هایی از معماران قرون وسطی هستند بازگوی صفحات رنگین و سنگین تاریخ این شهر عنوان می شوند.

در حومه بخارا و در سه کیلومتری از مرکز شهر کاخی با نام ستاره ماه خاصه به معنی کاخ مانند ماه و ستاره واقع است که محل اقامت تابستانی آخرین امیر بخارا عالم خان بود و در حال حاضر تبدیل به یک موزه شده است.

آرامگاه بهاالدین نقشبند از بنیانگذاران عرفان در اسلام و از شخصیت های شناخته شده در میان اهل تصوف نیز برجا بوده و آن در 12 کیلومتری حومه بخارا واقع است.

لازم به ذکر است که بخارا نیز همچون شهر خیوه از دیگر مراکز تاریخی و باستانی آسیای مرکزی از کویر احاطه شده و با خروج چند کیلومتری از این شهر هر مسافری منطقه ای کویر را می بیند که در آن گوسفندان می چرند.